ปกรณ์ ปิ่นเฉลียว เกิดเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2468 เป็นบุตรชายคนโตของนายวิวัธน์ และนางพวง ปิ่นเฉลียว มีพี่สาวชื่อมาลัย มีน้องชายคือ วาทิน ปิ่นเฉลียว(ต่วย) และน้องสาว คือ จินตนา ภักดีชายแดน(นามปากกา จินตวีร์ วิวัธน์) ปกรณ์เกิดที่บ้าน ณ ตำบลช้างคลาน อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ เดิมชื่อไมรา ปิ่นเฉลียว ซึ่งบิดาตั้งให้คล้องจองกับชื่อพี่สาวว่า มาลัย-ไมรา เขาติดตามบิดามาอยู่กรุงเทพตั้งแต่อายุ 2 ขวบ ครั้นถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ได้สมัครเป็นสารวัตรทหารเพื่อทำงานร่วมกับขบวนการเสรีไทยเพื่อต่อต้านกองทัพญี่ปุ่น จากนั้นได้สมัครเข้ารับราชการตำรวจ รับราชการอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดแพร่ จังหวัดชัยภูมิ จนกระทั่งเกษียณอายุราชการเมื่อ พ.ศ. 2508 ในตำแหน่งรองผู้บังคับการตำรวจสันติบาล

ปกรณ์เปลี่ยนชื่อจากไมราเป็นปกรณ์ เมื่อ พ.ศ. 2494 ขณะใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดแพร่ ตามชื่อของปกรณ์ อังศุสิงห์ อธิบดีกรมประชาสงเคราะห์ในขณะนั้น เนื่องจากมีพระสงฆ์ทักว่าชื่อไมราเป็นกาลกิณีกับตัวเอง สมรสกับสายสมร เทียนประภาสิทธิ์ ซึ่งครูชาวจังหวัดแพร่ เมื่อ พ.ศ. 2498 มีบุตรด้วยกัน 3 คน

ปกรณ์ ปิ่นเฉลียว เป็นนักเขียนเรื่องสั้นมือฉมัง สามารถนำประสบการณ์ชิวิตสมัยเป็นตำรวจภูธรถ่ายทอดออกมาได้อย่างถึงเลือดถึงเนื้อ ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเขียนเรื่องสั้นชั้นแนวหน้าคนหนึ่งของเมืองไทย เสน่ห์อันยิ่งยงของเขาอยู่ที่เค้าโครงเรื่องอันประทับใจชนิดแปลกประหลาด คาดไม่ถึง และการเดินเรื่องถึงอกถึงใจ มีจังหวะจะโคน โดยเฉพาะสำนวนที่คมกริบ ทรงพลัง ชวนให้ติดตาม ผลงานเป็นจำนวนมากได้รับการตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ สยามรัฐวิจารณ์, ชาวกรุงฯลฯ มีหนังสือรวมเรื่องสั้นออกมามากมายเช่น ไกลกลองเพล, เพชรภูธร, พล่าเรื่องสั้น ฯลฯ

ปกรณ์ ปิ่นเฉลียว ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว