นายประมวล เพ็งจันทร์ เจ้าของรางวัล “ศรีบูรพา” ประจำปี 2561   นักเขียนผู้อุทิศตนเพื่อผู้อื่น เจ้าของผลงานสารคดีมากมาย ผู้เรียนรู้และทำความเข้าใจชีวิตได้อย่างชัดเจนผ่านการศึกษาและการปฏิบัติ

      อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ เกิดที่เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี เรียนจบชั้น ป.4 ก็เดินทางออกมาจากเกาะมารับจ้างกรีดยางพารา เป็นกรรมกรรับจ้างสารพัด ในช่วงปี 2514 ที่มีการปราบปรามผู้ก่อการร้าย ครูโกมล คีมทอง และเพื่อนของอาจารย์ประมวลหลายคนเสียชีวิตลง ด้วยความกลัวตายที่เกิดขึ้นใกล้ตัวทำให้เด็กหนุ่มวัย 18 ปีตัดสินใจบวชเพราะเชื่อว่าน่าจะพาเขาออกจากความกลัวได้

      จากเด็กหนุ่มที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เขาก็เปลี่ยนมาท่องตำราอย่างหนักแทน เขาเริ่มต้นเรียนรู้จากการท่องจำ ท่องแม้กระทั่งหน้าคำนำหรือเชิงอรรถท้ายหน้า เพราะเขาไม่รู่ว่าอะไรสำคัญไม่สำคัญ เมื่อพระอาจารย์เห็นว่าเขามีพรสวรรค์ในการท่องจำหนังสือทั้งเล่มได้ภายในเวลาแค่ไม่กี่วัน จึงส่งเสริมทุกทางให้เขาเป็นนักบวชที่ดีให้ได้

      จากเด็กที่เรียนจบเพียงแค่ ป.4 เขาเรียนการศึกษานอกโรงเรียนจนจบ ม.6 แล้วเขาก็ได้ไปเรียนปรัชญาที่อินเดีย ที่นั่นเขาต้องเรียนภาษาอังกฤษ ซึ่งในวันแรกที่เข้าเรียน เขาฟังไม่ออก พูดไม่ได้เลยสักคำ แต่ในที่สุดเขามุมานะจนเรียนจบปริญญาโท จากนั้นเขาตัดสินใจสึกและเรียนต่อปริญญาเอกจนจบ

     กลับมารับราชการเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาปรัชญาและศาสนา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สอนหนังสืออยู่ได้ 16 ปี เขาก็ตัดสินใจลาออก เพื่อออกเดินทางด้วยเท้าจากเชียงใหม่สู่เกาะสมุยบ้านเกิด จุดมุ่งหมายของเขาก็คือทำสมาธิขณะเดินและใคร่ครวญขบคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในขณะที่หยุด

     บนหลังของเขามีเป้ใบเล็กๆ 1 ใบซึ่งข้างในมีเสื้อผ้าบางๆ 1 ชุด ยา วิตามิน สมุดบันทึกและไปรษณียบัตร 100 แผ่นเพื่อเขียนส่งหาภรรยาทุกวัน กฎ 2 ข้อในการเดินทางของเขาก็คือไม่ใช้เงิน และไม่ติดต่อกับใครทั้งนั้น

     อาจารย์ประมวลลาออกจากราชการในวันที่ 23 ตุลาคม 2548 ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของอาจารย์ และออกเดินทางในวันที่ 17 พฤศจิกายน 2548 ซึ่งเป็นวันครอบรอบแต่งงาน ทั้ง 2 วันนี้ อาจารย์สมปอง เพ็งจันทร์ ผู้เป็นภรรยากำหนดให้

     อาจารย์ประมวลบันทึกเรื่องราวการเดินทางตลอดทั้ง 66 วันไว้ในหนังสือชื่อ ‘เดินสู่อิสรภาพ’ หนังสือที่ใครอ่านแล้วต่างก็อิ่มใจด้วยความรู้สึกว่าสิ่งที่เราได้รับจากการเดินทางครั้งหนึ่ง มันเต็มไปด้วยมิตรภาพและความรู้สึกดีๆ มากมายเพียงนี้เชียวหรือ