ปลายเดือนมีนาคม ศกนี้ จะเป็นเดือนแห่งการขายหนังสือเลหลัง ลดราคาสะบั้นหั่นแหลกกันตามประเพณีที่กระทำกันมาในสี่ปีหลัง ที่ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหลายในอุตสาหกรรมหนังสือ เชื่อตามผู้นำตลาดและกรรมการสมาคมฯ ว่างานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติประจำปี เป็นงานที่ปล่อยของ (ด้อยคุณค่า) ขายกันในราคาบุฟเฟต์ใส่ถุง เสมือนผักปลาที่ใกล้เน่า เสมือนในซูเปอร์มาร์เก็ตตอนตลาดใกล้วายนั่นล่ะคะ

จะว่าไปบัญชรแห่งนี้ ก็เห็นใจธุรกิจประเภทผู้ผลิตพบผู้บริโภค ซึ่งตกต่ำพอๆ กันด้านคุณภาพทั้งฝ่ายผลิตและฝ่ายเสพ จึงต้องซื้อหาหนังสือไปเก็บไว้ก่อน ตามประสาลัทธิบริโภคนิยม ตามคำบอกเล่าของโลกโซเชียลและคำโฆษณาชวนเชื่อ ไม่ว่าซื้อกลับไปบ้านแล้ว จะหยิบมาอ่านหรือไม่ แค่ไหน ก็ตาม 555

แต่สิ่งที่ผู้นำธุรกิจจะหลีกหนีความรับผิดชอบ ถ้าเห็นใจผู้ร่วมวิชาชีพรายเล็กรายน้อยกันแท้จริง คงหนีไม่พ้นที่จะต้องให้การศึกษากันทั้งอุตสาหกรรม ถึงการขายหนังสือจากองค์กรสู่องค์กร หรือสำนักพิมพ์ผู้ผลิตสู่ห้องสมุดและองค์กรผู้บริจาครายใหญ่ (Big Donor) และที่สำคัญไม่ใช่แค่ทำกันด้วยใจ แต่ต้องทุ่มเทสติปัญญาเพื่ออลังการงานสร้างกันอย่างต่อเนื่อง และไม่กลัวเจ็บเนื้อเจ็บตัว หากต้องการทำงานเพื่ออุตสาหกรรมโดยรวม และการสร้างบ้านแปลนเมืองอย่างจริงจังและต่อเนื่อง

ต้องการเห็นตัวอย่างรูปธรรม คลิกดูตัวอย่างเท่าที่หาลิงค์มาได้เวลานี้ค่ะ

https://www.facebook.com/EliteCreativeLitAgency/videos/1837742829832915